KÖTÜLÜK YAPAN bir kişiye / bir kötülüğün cezası aynıyla karşılık vermektir (ki onu, o da tatsın ve bir daha yapmasın). Fakat kim affeder[1] ve ıslahı / sulhu / barışı esas alırsa onun mükâfatı Allah’a aittir. Şüphesiz O, zalimleri hiç sevmez!
______________________
[1] Karşılaştırma için bkz. Fussilet 34. Dikkat edilirse burada toplumsal değil; bireye yönelik, hataen yapılan kötülükler söz konusudur. Kişi dilerse affedebiliyor. İşlenen ‘suç’ toplumsal / kamuya yönelik ise sonuç şahsa bırakılmayıp yargıya intikâl ettirlir.