Fecr Suresi

ANT OLSUN şafağa

ve on geceye!

Çifte ve teke,

geçip giderken geceye!

Bunlarda akıl sahibi için bir yemin var değil mi?

RABBİNİN Ad kavmine ne yaptığını görmedin mi?

Sütunlu İrem kentine,

ki beldeler içinde onun benzeri yaratılmamıştı.

Vadide kayaları yontan Semud’a

ve kazıklar/direkler/piramitler sahibi Firavun’a.

Onlar ki; ülkelerde azgınlık etmişlerdi,

oralarda fesadı çoğaltmışlardı/karışıklık çıkartmışlardı.

Bundan dolayı Rabbin üzerlerine bir azap kamçısı çarpıverdi.

Şüphesiz Rabbin görüp gözetlemekteydi.

İNSAN BÖYLEDİR! Rabbi onu açığa çıkaracağı zaman, ona ikram eder de bol nimet verirse: “Rabbim bana ikram etti” der,

ama yine; rızkını daraltırsa: “Rabbim bana ihanet etti” der.

HAYIR HAYIR! Aksine siz yetime ikram etmiyorsunuz.

Yoksulu doyurmak için birbirinizi teşvik etmiyorsunuz.

Mirası hırsla harcıyorsunuz!

Ve malı da öyle sınırsız bir sevgiyle seviyorsunuz ki!..

HAYIR HAYIR/bu böyle gitmeyecek! Yeryüzü çarpıla çarpıla parçalandığı

ve Rabbin(in emri) gelip de melekler saf saf dizildiği zaman;

o gün cehennem de getirilmiştir. İşte insan o gün hatırlar. Ama artık hatırlamanın ona ne faydası var?

Der ki: “Yazık, ne olurdu bu hayatım için, önceden bir şeyler takdim etseydim/gönderseydim.”

İşte o gün, hiç kimse O’nun azabı gibi azap edemez.

Hiç kimse O’nun vuracağı bağ gibi bir bağ vuramaz!

EY (daha dünyada iken mümin olarak) huzura ermiş/huzur bulmuş kişi!

Razı etmiş olarak ve razı edilmiş olarak Rabbinin huzuruna dön.

Artık kullarımın arasına gir!

Cennetime gir!